Het 2de Babelatelier rond de Tantaluskwestie bracht ons vorige week donderdagavond samen in de Magdalenakerk. André Luytemans (psycholoog) leidde ons doorheen de avond. Onder de muzikale begeleiding The weeping meadow van Eleni Karaindrou, startten we met het lichtritueel voor Oekraïne. Een sereen moment om te treuren wat er in de wereld gebeurt door ons hart te verzachten.

De tekst op de rots werd op poëtische manier voorgelezen door cabaretier Andre Oosterling. Het bood ons de kans de tekst te verteren, te laten bezinken. Het is immers een tekst die tijd nodig heeft om te laten inwerken, vervult met soms lastige wijsheden. Daarna konden we onze eigen gevoelens en reflecties bij de tekst formuleren aan elkaar. De allesbehalve eenduidige reacties brachten ons tot nieuwe wijsheden en manieren om de tekst te interpreteren.
Voormalig godsdienstleraar Jean-Paul Vermassen gaf op bevlogen wijze zijn eigen reflecties weer. Het is zijn persoonlijke visie waarop hij opmerkte dat de tekst zowel autonoom kan staan als de verbinding vormt tussen de Tantalus en de Christusfiguur, waarbij de wijsheid de weg is van de Tantalus naar de Christusfiguur. De tekst sluit zowel aan bij de tragische Griekse mythologie als de terugkeer van de tragische mens in de 21ste eeuw. Maar Vermassen zag ook aansluiting bij het Evangelie en het holisme van het Boeddhistisch denken, het levensverhaal van Mandela, de huidige crisis in Oekraïne. Het poëtisch vermogen van de tekst associeerde hij met de songteksten van Leonard Cohen, waarbij de kunstenaar van het kunstwerk net zoals Leonard Cohen op antropologische wijze dieptelagen blootlegt en daarmee de lezer, kijker en luisteraar triggert om zijn of haar eigen associaties te maken.
Tekstfragment uit het Athemsong van Leonard Cohen:

Luid de klokken die nog kunnen luiden
Vergeet je perfecte opoffering.
Er is een scheur in alles.

Kortom, Vermassen begeleidde ons doorheen de tekst op de rots, waarbij hij benadrukte dat het net onze kwetsbaarheid is die ons nieuwe kracht kan geven. We kunnen tantaluskwellingen voorkomen door boven de steen te gaan staan. Niet te rekenen op het paradijs maar de beperkingen te aanvaarden en teleurstellingen te vermalen tot nieuwe kansen. Ons losmaken van ons ego en in verbinding komen staan met de ander.

Mijn persoonlijke reflectie vat de tekst samen in de zin: wie het lijden niet kan omarmen, ontzegt elke kans op hoop.

Wat brengt de tekst bij jou teweeg? Kom het lezen, laat het bezinken. We lezen en horen graag jouw reflecties.