Geschiedenis
De H.-Magdalenakerk heeft een geschiedenis van 150 jaar en is gebouwd in (Engelse) neo-gotische stijl. In 2002 was Brugge culturele hoofdstad van Europa en kreeg het gebouw, onder impuls van YOT, een nieuwe binnenarchitectuur.
Neogothisch Gesamtkunstwerk
De Brugse architect Pierre Buyck tekende omstreeks 1848 de plannen voor de Magdalenakerk op aanwijzingen van de Engelse bouwmeester Thomas Harper King en diens leermeester August Welby Northmore Pugin, beiden thuis in het toenmalig anglofiele Brugge. Het resultaat was een merkwaardige constructie die tussen 1850 en 1853 door aannemer Antoine Verbeke hier bezuiden het voormalig domein van de Minderbroeders werd neergezet.
Toen ook het interieur in 1910 helemaal was afgewerkt kon men spreken over een uniek neogotisch Gesamtkunstwerk van architectuur, meubilair, decoratie en kleurgebruik.
Veranderingen doorheen de jaren
Helaas ging in de jaren zestig, onder invloed van verkeerd begrepen nieuwe kerkelijke inzichten en terwijl de neogotische stijl nauwelijks nog waardering genoot, een belangrijk deel van het meubilair en van het glas in lood verloren en werd het hele interieur, altaren en beelden incluis, egaal wit geschilderd.
Nadat in 1986 de kunsthistorische authenticiteit enigszins werd hersteld, leidde het Yot-project van 2002 tot een nieuwe hedendaagse ingreep die evenwel het overgebleven neogotisch erfgoed in ere wilde houden.
Eigenzinnige parochiekerk
De parochiekerk van -voluit- de Heilige Magdalena en de Heilige Katharina is de uiteindelijke thuishaven van de kerkgemeenschap van Sinte Katelyne die, aanvankelijk gevestigd buiten de zuidelijke stadsomwalling (1380), na krijgsgeweld een wisselend onderkomen moest zoeken bij de Franciscaanse Willemijnen aan de Gentpoort, in een zijkapel van de O.L.Vrouwkerk en in de Wolleweverskapel bij de Katelijnepoort om omstreeks 1840 te belanden in de kapel van het Magdalenagesticht aan de Garenmarkt.
Intussen werd besloten een nieuwe parochie te stichten voor de groeiende bevolking van Zuid-Brugge tussen Coupure en Visspaanstraat en daarvoor een kerk te bouwen beneden het vroegere Minderbroedersdomein dat omstreeks dezelfde tijd als Jardin Botanique -nu Astridpark- werd aangelegd. De parochie bestond voor het overgroot deel uit behoeftigen en dit gaf aan de vormgeving van de kerk en haar binnenkant een bewust sobere en bescheiden expressie waarbij de zielzorg primeerde op de historische referenties. Deze eigenzinnigheid drukte zich nog uit in de noordwaartse gerichtheid van het gebouw, haar "Engelse" inspiratie en haar betrokkenheid met de natuurlijke en menselijke omgeving.
En het is dan ook geen toeval dat de Magdalenakerk, ietwat terzijde van de trotse Brugse skyline, het YOT-experiment herbergt voor ruimere spirituele oriëntering, waarbij elke voorbijganger en zinzoeker, van welke overtuiging ook, een welkome gast is.